(1)နားအူျခင္းဆိုတာ .....|(2)အနာႀကီးေရာဂါဆိုတာ ( leprosy ) ..

နားအူျခင္းဆိုတာ .............

 
ျပင္ပမွာ တကယ္အသံမရွိဘဲ နားထဲမွာ အသံျမည္ေနရျခင္းကို နားအူျခင္းလို႔ေခၚပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ နားေလထြက္တာလို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ နားေလထြက္တာလို႔လည္းေခၚၾကပါတယ္။ လူနဲ႕နားမွာ အျပင္နား၊ အလယ္နား၊ အတြင္းနားရယ္လို႔ရ...

ွိရာမွာ အဲဒီေနရာတစ္ခုခုမွာ ေရာဂါတစ္ခုခုရွိၿပီး။ အသံထြက္လာတာကို လူနာအေနနဲ႕ ၾကားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္မွာေတာ့ တကယ့္အသံ မရွိ ပါဘူး။ နားထဲမွာ ပိုးေကာင္၀င္ျခင္း၊ နားထဲမွာ နားဖာေခ်းမ်ားျခင္း၊ အျပင္နားေရာင္ရင္လည္း အသံၾကားရတတ္ပါတယ္။

နားရဲ႕ ႏွာေခါင္းဆက္တဲ့ ႁပြန္ပိတ္ၿပီး အလယ္နားထဲမွာ အရည္ေတြစုရင္လည္း နားအူတတ္ပါတယ္။ အဲသလို နားအူရင္ တစ္ဖက္ ေစာင္းလိုက္ရင္ အသံျမည္တတ္ပါတယ္။ တံေတြးမ်ိဳရင္လည္း ဖလပ္၊ ဖလပ္ျမည္တတ္ပါတယ္။

Menure’s Disease ေရာဂါမွာလည္း နားအူတတ္ပါတယ္။ အတြင္းနားေရတိမ္လို႔လည္း ေခၚပါတယ္။ အတြင္းနားအထဲရွိ အရည္ အိတ္ (Endolymphatic Sac) မွာ အရည္ေတြပိုမ်ားလာၿပီး နားအၾကားအာ႐ံုခံကလာပ္စည္းမ်ားဖိမိၿပီး နားအူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မူးၿပီးေတာ့ လည္း အန္တတ္ပါတယ္။

နားအာ႐ံုေၾကာမွာ အလံုး၊ အဖု၊ အက်ိတ္ျဖစ္ရင္လည္း နားတစ္ဖက္တည္း နားအူ၊ နားေလးျခင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖုက အနီးအနားမွာရွိတဲ့ အာ႐ံုေၾကာေတြကိုပါဖိတဲ့အတြက္ မ်က္နွာတစ္ျခမ္း ေလျဖတ္သလိုပါး႐ြဲ႕သြားျခင္း၊ ျဖစ္တဲဘက္ မ်က္လံုးပိတ္မရျခင္း စသည္တို႔လည္း တြဲၿပီးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ စိတ္က်န္းမာေရး ျပႆနာေၾကာင့္လည္း နားအူတာမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ေသာ ေဆး၀ါးမ်ားေၾကာင့္လည္း နားအူႏိုင္ပါတယ္။

အသက္ႀကီးတဲ့သူေတြ အာ႐ံုေၾကာအားနည္းၿပီး နားအူတတ္ပါတယ္။ နားအတြင္း အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ ေဆး၀ါးမ်ား စားရင္း လည္း နားအူတတ္ပါတယ္။ စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ့သူေတြ ဆူညံသံေၾကာင့္ နားအူတတ္ပါတယ္။

ျဖစ္ပြားပံုရာဇ၀င္ေမးျခင္း၊ နားစည္ကို ၾကည့္ ႐ႈစစ္ေဆးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ရပါမယ္။ နားစည္ေပါက္ေနသလား၊ နားဖာေခ်း ကေလာ္ထုတ္ ရင္းနဲ႕ (နားက်ပ္ရင္းနဲ႕) ၾကက္ေတာင္ေမြးေလးေတြ က်န္ေနရစ္ၿပီး နားအူတာလည္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။

အဏုၾကည့္မွန္ေျပာင္းႏွင့္လည္း ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးျခင္းအားျဖင့္ အျပင္နား၊ အလယ္နားတို႔ကို စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္။ နားစည္ရဲ႕အတြင္း ဘက္မွာ ဖိအားမ်ားေနသလား၊ နည္းေနသလားဆိုတာ မီတာနဲ႔တိုင္းၾကည့္ရပါတယ္။

နားအူျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို လုိက္ၿပီး ကုသေပးရပါတယ္။ နားေရာဂါေတြေၾကာင့္ျဖစ္တာေတြကို နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လည္ေခ်ာင္း အထူးကုဆရာ၀န္က လိုအပ္သလို ကုသမႈေပးပါတယ္။ ၾကက္ေမြး၀င္ေနေသာေၾကာင့္ နားအူတာဆိုရင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးရပါတယ္။ Meniere’s Discease ေရာဂါေၾကာင့္ဆိုရင္ အတြင္းနား ဖိအားေလ်ာ့သြားေအာင္ ေဆးစားျခင္း၊ ေဆးထိုးျခင္းျဖင့္ ကုသႏုိင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ (Surgical Decompression)လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

နားအတြင္း အာ႐ံုေၾကာမွာ အဖုအလံုးျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း လုိအပ္သလို ခြဲစိတ္ကုသမႈေပးရပါတယ္။ နာတာရွည္ နားအူတာမ်ိဳးကို နားအူေနတဲ့အသံကို ဖံုးကြယ္သြားေအာင္ သူနဲ႔တူတဲ့ အသံတစ္ခု ေပးလိုက္ရင္ (Tinnitus Masking) နားအူတာ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ တစ္နာရီ၊ နွစ္နာရီေလာက္အသံေပးလိုက္ရင္ နားအူတာ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာရင္ျပန္ၿပီး နားအူလာတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူနာေတြက်ေတာ့ နားၾကပ္တပ္ေပးျခင္းအား ျဖင့္ နားအူေပ်ာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

နားအူရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေဆးၿမီးတိုေတြေသာက္ေနမယ့္အစား နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လည္ေခ်ာင္းအထူးကုဆရာ၀န္ (သို႔) ဦးေႏွာက္နွင့္ အာ႐ံုေၾကာ အထူးကုဆရာ၀န္ေတြ (သို႔) စိတ္အထူးကုဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ ျပသၿပီး ေသခ်ာစြာကုသသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ နားက်ပ္ျခင္း မလုပ္သင့္ပါ။ နားစည္ေပါက္သြားျခင္း၊ နားပိုး၀င္ေရာက္ရမ္းျခင္းမ်ားျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

===================================================

အနာႀကီးေရာဂါဆိုတာ ( leprosy ) ..........

 

 

 (ေအာက္တြင္ ေဖာ္ၿပထားေသာ ေရာဂါလကၡဏေတြ ့အေရၿပးေပၚမွာ ေတြ ့ရွိလာရင္ မရွက္ပါနဲ ့ ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး အၿမန္ဆုံး က်န္းမာေရးဌါေတြကုိ အလွ်င္ေစာစြာ သြားၿပသင့္ပါေႀကာင္း Mg Mandalay မွ ႀကဳိတင္ ေၿပာပါရေစ )

ကူးစက...

္တတ္တဲ့ နာတာရွည္ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ Mycobacterium Leprae လို႔ေခၚတဲ့ ပိုးတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရပါတယ္။ ျဖစ္ခါစမွာ အေရျပားေပၚတြင္ အျဖဴကြက္၊ အနီကြက္နဲ႕စပါတယ္။ ညႇင္း၊ ေပြး (သို႔) အျခားအေရျပားေရာဂါတစ္ခုခုလို႔ထင္ၿပီး ေပါ့တတ္ၾက ပါတယ္။ နည္းနည္းရင့္လာေတာ့မွ အဲဒီအကြက္က သိသိသာသာထံုလာတာတို႔၊ ေခၽြးမထြက္တာ၊ ေမြးညင္းမေပါက္တာတို႔ျဖစ္လာပါတယ္။

သိပ္ေနာက္က်ရင္ ေျခလက္အဂၤါပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြပါ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ ေျခသိုင္းက်ျခင္း၊ မ်က္စိပိတ္မရျခင္း၊ လက္ေတြ ေျခေတြ ေကြးေကာက္ျခင္းစသည္တို႔ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

အနာႀကီးေရာဂါသည္ေတြနဲ႔အတူေနတဲ့ မိသားစု၀င္ေတြကေတာ့ ပိုၿပီးျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိပါတယ္။ မ်ိဳး႐ိုးလိုက္တာ၊ က်ိန္စာသင့္တာ မဟုတ္ ပါ၊ ကာလသားေရာဂါ မဟုတ္ပါ။ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ေတာ့ မည္သည့္ အသက္အရြယ္မဆို က်ား/မ၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ အဆင့္ အတန္းမေရြးအကုန္လံုး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိပါတယ္။

ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာ အျဖဴကြက္၊ အနီကြက္ မသကၤာတာေတြ႕ရင္ ဒီႏိုင္ငံမွာ အနာႀကီးေရာဂါ ထူထပ္ခဲ့ဖူးေတာ့၊ အနာႀကီးေရာဂါကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းနဲ႕ စစ္ေဆးစမ္းသပ္ ရပါမယ္။ ေပြး၊ ၀ဲ၊ ညႇင္းျဖစ္လို႔ မကုဘဲထား ရင္ ျပႆနာမရွိေပမယ့္၊ အနာႀကီးေရာဂါျဖစ္ေနၿပီး မကုဘဲထားရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေရာဂါရင့္သြားႏိုင္ပါတယ္။ လိုအပ္ရင္ အေရျပား အကြက္ေပၚမွာ အသားစျခစ္ယူၿပီး ဓါတ္ခြဲစမ္းသပ္ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးလို႔ရပါတယ္။ ကလာပ္စည္းေဗဒဘာသာရပ္ တိုးတက္ေနၿပီးျဖစ္တဲ့ အတြက္ သာမန္ဆိုးေဆးမ်ားအျပင္ ေခတ္မီ အထူးဆိုးေဆးမ်ားအသံုးျပဳၿပီး၊ အနာႀကီးေရာဂါပိုးကို စမ္းသပ္ရွာေဖြႏိုင္ေနပါၿပီ။

အရင္တုန္းကေတာ့ ဒက္ပဆံုးေဆးနဲ႔ပဲ ကုသခဲ့ၾကရပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ မွန္မွန္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားေသာက္ရပါတယ္။ အနားႀကီး ေရာဂါအစိုမ်ိဳးဆိုရင္ တစ္သက္လံုးေသာက္ရၿပီး၊ အေျခာက္မ်ိဳးဆိုရင္ (၆)ႏွစ္ေလာက္ေသာက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာလူနာေတြက ေဆးကို မွန္မွန္ မေသာက္ခ်င္ၾကဘူး၊ ညည္းေငြ႕လာတယ္။ ေသာက္တစ္လွည့္၊ မေသာက္တစ္လွည့္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာ ေပၚလာခဲ့ရတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း (၁၉၈၈) ခုႏွစ္ကစၿပီးေတာ့ Multiple Drug Therapy (MDT)ေဆးေပါင္းေကၽြး ကုသနည္းေပၚ လာေတာ့ ေဆးက အနည္းဆံုးႏွစ္မ်ိဳးကေန၊ သံုးမ်ိဳးထိေသာက္ရပါတယ္။

ေရာဂါပိုးကိုသတ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားလည္းပိုမ်ားလာတယ္။ အစိုအနာႀကီး ေရာဂါမ်ိဳးအတြက္ ေဆးသံုးမ်ိဳး (၁)ႏွစ္ ေသာက္ရၿပီး၊ အေျခာက္အနာႀကီးေရာဂါမ်ိဳးအတြက္ ႏွစ္မ်ိဳး (၆)လ ေသာက္ရပါမယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္သာေသာက္ရင္ ေပ်ာက္ကိုေပ်ာက္ပါတယ္။ ေရာပါျပန္ျဖစ္တဲ့ႏႈန္းလည္း အေတာ့္ကိုနည္းပါတယ္။ ေဆးယဥ္ပါးမႈ ျပႆနာ လည္း နည္းပါတယ္။ ေဆးေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္မွ အခမဲ့ေပးေနပါတယ္။ ကုိယ္လက္အဂၤါ ပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းသြားရင္ေတာ့ ေဆးကေတာ့ ဒီေဆးပဲ ေသာက္ရပါမယ္။ ပိုၿပီး ဆိုးမသြားေအာင္နဲ႔ ခ်ိဳ႕ယြင္းတာကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ကုသမႈေပးရပါတယ္။

အေရးႀကီးတဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကိေတာ့ ေဆးေပါင္းေသာက္ေနတုန္းမွာ “ေရာဂါကန္ျခင္း” ဆိုတာရွိတတ္ပါတယ္။ ေခတၱခဏ ပိုဆိုးလာသလို ထင္ရတယ္။ ေရာဂါကန္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေၾကာက္ၿပီး ျပန္မျပေတာ့ဘဲ၊ ေဆးျဖတ္ပစ္လုိက္ရင္ အာ႐ံုေၾကာေတြ ထိခိုက္ပ်က္စီးၿပီး ကုိယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတတ္ပါတယ္။ ေရာဂါကန္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာရင္ က်န္းမာေရးဌာနကို ခ်က္ခ်င္းျပန္လာျပရပါမယ္။ ေရာဂါကန္ ျခင္းကို ကုသတဲ့ေဆးေတြနဲ႔ ကုေပးလို႔ရပါတယ္။ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ သိပ္ဆိုးသြားရင္ေတာ့ ခြဲစိတ္ကုသမႈေတြ ျပဳလုပ္ရပါတယ္။ အ႐ိုးအထူးကု ေဆး႐ံုေတြမွာေရာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေဆး႐ံုေတြမွာေရာ ခြဲစိတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕နယ္ဆရာ၀န္ေတြကို သင္တန္းေတြ ေလ့က်င့္ေပးထားပါတယ္။

ကိုယ္လက္အဂၤါ ပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီးမွ ခြဲစိတ္ကုသရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္အကုန္အက်မ်ားပါတယ္။ လူနာအတြက္လည္း နစ္နာပါတယ္။ ခြဲစိတ္ေပးရတဲ့ ဌာနမ်ာလည္း အလုပ္မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနာႀကီး ေရာဂါဟာ ကုသလို႔ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ တယ္။

ေဆးလည္းအခမဲ့ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကာယကံရွင္လူနာေတြဟာ မရွက္မေၾကာက္ဘဲ အေရျပားေပၚမွာ မသကၤာတဲ့ အကြက္ေတြ႕ရင္ ေစာေစာစီးစီး အျမန္ဆံုးနီးစပ္ရာ က်န္းမာေရးဌာနေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ သြားျပၿပီး၊ ေပးတဲ့ေဆးကို ယံုၾကည္စြာေသာက္ၿပီး ကုရင္ေပ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။

 Health

Credit Mgmandalay