ျမန္မာဖတ္စာ ႏွင့္ အီစြတ္ပံုျပင္ History of Aesop

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၁၈၇၃ ခုႏွစ္၌ အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားကို W.Shway Too Sandys က ဂရိဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။ "ဤစုတ္၏ ဒ႑ာရီစာ" ဟူ၍ အမည္ေပးထားသည္။ အဘိဓါန္တြင္ "အီေဆာ့ပ္" ဟူ၍ ဘာသာျပန္ထားသည္။

စာေရးဆရာ မင္းယုေဝက "အီစြတ္" ဟူ၍ Aesop ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထုတ္ "စာအုပ္ေလာက" စာေစာင္၊ ေအာင္ေမဃေရးသားေသာ "အီဆြတ္ ပံုျပင္" ေဆာင္းပါးတြင္ အီဆြတ္ဟူ၍ အသံထြက္သည္။
Fable ၏ အဓိပၸါယ္ ကို အဘိဓါန္က ဤသို႔ အနက္ဖြင့္ပါသည္။
"A Story ပံုျပင္။ ( usu about animals) that teaches a lesson about human behaviour တိရစၧာန္ စသည္ကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ဖန္တီးထားေသာ သင္ခန္းစာယူစရာ ပံုျပင္။ Aesop's Fables အီေဆာ့ပ္ ပံုျပင္မ်ား။ a legend or untrue story ဒ႑ာရီ (သို႔) စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္း။ ယံုတမ္း" ဟု၍ အဘိဓါန္ဆရာက အနက္ဖြင့္ပါသည္။

၁၉၉၈ ႏွစ္ထုတ္ NTC's Dictionary of Literary Terms စာအုပ္တြင္ Kathleen Morner ႏွင့္ Ralph Rausch တို႔က Fable ၏ အဓိပၸါယ္ကို ဤသို႔ ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
"Usually a short and fairly simple story designed to illustrate a moral lesson. The characters are pften animals who exhibit human fralilities."
သင္ခန္းစာေပးေသာ လြယ္ကူတိုေတာင္းေသာ ပံုျပင္၊ လူတို႔၏ ခ်ိဳ႕တဲ့မွဳမ်ားကို ေထာက္ျပေသာ ပံုျပင္၊ တိရစၧာန္မ်ားကို ဇာတ္ေကာင္ထား၍ ေရးသားေသာ ပံုျပင္မ်ား ျဖစ္သည္။
ဆရာတက္တိုး၏ အဂၤလိပ္-ျမန္မာအဘိဓါန္တြင္ Fable ကို "ဒ႑ာရီ။ တိရစၧာန္ပံုျပင္၊ ယံုတမ္းစကား၊ The fable of the hare and the tortise is wellknown ယံုႏွင့္လိပ္ပံုျပင္ကို အမ်ားသိၾကသည္။" ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အီစြတ္ ပံုျပင္မ်ားတြင္ အဓိက ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာ တိရစၧာန္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

"ပံုျပင္ဆရာၾကီး အီစြတ္သည္ ခရစ္မေပၚမီ အႏွစ္ ၆၀၀ ေလာက္က ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ဂရိလူမ်ိဳးေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ေက်းကၽြန္ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံုျပင္မ်ားကို တီထြင္ေဟာေျပာကာ လူသားတို႔ကို ဆံုးမခဲ့သည္။
"အီစြတ္ ပံုျပင္မ်ားသည္ အလြန္တန္ဖိုးရွိေစာ စာေကာင္းေပမြန္ စာရင္းဝင္ျဖစ္ပါသည္။ ပံုျပင္တိုင္းပင္ တစ္ပုဒ္လွ်င္ သင္ခန္းစာတစ္ခုစီ ပါဝင္သည္။ အခ်ိဳ႕ပံုျပင္မ်ားမွာ ေလးနက္လွသျဖင့္ ကေလးမ်ားထက္ လူၾကီးမ်ားႏွင့္ ပို၍ သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။ ကမ႓ာေက်ာ္ အေမရိကန္သမၼတၾကီး လင္ကြန္းသည္ အီစြတ္ပံုျပင္စာအုပ္ကို လက္စြဲျပဳခဲ့ပါသည္။" ဟူ၍ မင္းယုေဝနွင့္ ေငြတာရီ ျပန္ဆိုေသာ ကမ႓ာေက်ာ္ အီစြတ္ ပံုျပင္မ်ားစာအုပ္ (၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ပဥၥမအၾကိမ္ထုတ္) အမွာစာတြင္ ေရးသားထားသည္ကို ေလ့လာရပါသည္။

စာေရးဆရာ ေအာင္ေမဃ၏ "အီစြတ္ပံုျပင္" ေဆာင္းပါးတြင္
"အီစြတ္ထက္သိပ္ကို ေရွးက်တဲ့ ကာလေတြပါပဲ။ ဆိုကေရးတီး၊ ပေလတိုတို႕႔ စကားထဲမွာလည္း ဒီပံုျပင္ေတြ ပါဝင္ေနတာ ေလ့လာေတြ႔ရွိရတယ္။ ဆိုကေရးတီး အက်ဥ္းက်ေနခဲ့စဥ္က အီစြတ္ပံုျပင္ထဲငက ဇာတ္လမ္းေတြ သူ႔ကဗ်ာမွာ ပါဝင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။"
အီဆြတ္သည္ "ဖရိဂ်ီယာ" ဆိုသူ၏ ေက်းကၽြန္တစ္ဦး၊ ရုပ္ဆိုးျပီး အရပ္ပုေသာ္လည္း ဉာဏ္ထက္ျမက္သည္။
"ေဆးမယ္ျမိဳ႕၊ ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီး "ေကြဂ်င္သပ္"ဆိုသူက အီဆြတ္ကို ေက်းကၽြန္အျဖစ္ ဝယ္လိုက္သည္။ မၾကာမီမွာပင္ သူဝယ္လိုက္သူ အီစြတ္မွာ ေက်းကၽြန္မဟုတ္ဘဲ ဆရာျဖစ္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။ အီစြတ္ေျပာသမွ် ေလးနက္ေသာ စကားေတြကို ေတြးေခၚ ရွင္ၾကီးက လက္ခံရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔တြင္ ေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီး "ေကြဂ်င္သပ္" က အီဆြတ္ကို ေရခ်ိဳးဆိပ္မွာ လူသိပ္မ်ား မမ်ား သြားၾကည့္ရန္ခိုင္းလိုက္သည္။ အီဆြတ္ ေရခ်ိဳးဆိပ္ကို သြားခဲ့သည္။ ေရခ်ိဳးဆိပ္သြားေသာ တံခါးေပါက္တြင္ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး ရွိသည္။ လူအမ်ားက ေက်ာက္တုန္းႏွင့္တိုက္မိျပီး ဆဲဆိုသြားၾကသည္။ မည္သူကမွ ေက်ာက္တံုးကို မဖယ္ၾက။ လူတစ္ေယာက္က ေက်ာက္တံုးနွင့္တိုက္မိျပီး ဆဲဆိုကာ ေက်ာက္တံုးကို ဖယ္လိုက္သည္။ အီဆြတ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ျမစ္ဆိပ္မွာ လူတစ္ေယာက္တည္းရွိေၾကာင္းေျပာသည္။

"ေကြဂ်င္သပ္" ေရခ်ိဳးဆိပ္သြားၾကည့္ေသာအခါ လူအမ်ားၾကီး တိုးၾကိတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ "မင္းေျပာေတာ့ လူတစ္ေယာက္တည္းဆို " ဟု မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္သည္။
အီစြတ္က "လူေတြအားလံုး အဝက ေက်ာက္တံုးနဲ႔တိုက္မိတာကို ဆဲဆိုသြားၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ ဖယ္ရမယ္ဆိုတဲ့အသိဉာဏ္မရွိၾကဘူး။ လူတစ္ေယာက္က အဲဒီေက်ာက္တံုးကို ဖယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္တည္း ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။ တစ္ခါတြင္ အီစြတ္ျမိဳ႕ထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားစဥ္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္က "အီစြတ္ဘယ္သြားမလို႔လဲ"ဟု ေမးသည္။ "ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သြားေနမွန္းမသိဘူး" ဟူ၍ အီစြတ္က ျပန္ေျဖသည္။ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္က "မင္းဘယ္သြားေနမွန္းမသိဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ မင္းညာေနတာပဲ" ဟုဆိုျပီး ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ဖမ္းျပီး အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ထုိအခါ အီစြတ္က-
"ဝန္ၾကီးေတြ႔ျပီမဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္ထဲသြားရမယ္ဆိုတာကို သိခဲ့လို႕လား" ဟူ၍ ေျပာလိုက္ရာ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္က သေဘာလည္းေပါက္ အံ့လည္းအံ့ၾသျပီး အီဆြတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါသတဲ့။
အီဆြတ္ အမွန္ကိုခ်ည္းေျပာလြန္းသည့္အတြက္ သူ႔ကိုေခ်ပမေျပာႏိုင္ၾက။ အီဆြတ္က ရဲစြမ္းသတၱိလည္း ရွိသည့္အတြက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ေတာင္ေပၚကေန ခုန္ခ်ျပီး အဆံုးစီရင္ခိုင္းၾကသည္။ ေသမွာ မေၾကာက္ေသာအီဆြတ္က ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ပံုျပင္ေတြကို ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။
စာေရးဆရာ ေအာင္ေမဃက-
OSROtimes International, March, 1999 ကို မွီျငမ္းေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၂၀၀၅ ေမလထုတ္ The Light စာေစာင္တြင္ "အီစြတ္" အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ ပူးတြဲေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
အီစြတ္ပံုျပင္မ်ား (AESOP FABLES) သည္ ကမ႓ာ့ပံုျပင္ေလာကတြင္ အထင္ရွားဆံုးေသာ ပံုျပင္မ်ားျဖစ္သည္။ ပံုျပင္ဆရာ အီစြတ္သည္ ခရစ္မေပၚမီ ႏွစ္ ၆၀၀ ေလာက္က ေပၚထြန္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ဂရိလူမ်ိဳး ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ပညာ ရွိေၾကာင္း၊ ပံုျပင္မ်ားျဖင့္ လူသားတို႔ကို ေဟာေျပာဆံုးမခဲေၾကာင္း အမ်ားက ယူမွတ္ထားပါသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ၁၈၇၃ ခုႏွစ္၌ အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားကို W.Shway Too Sandys က ဂရိဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ပါသည္။ "ဤစုပ္၏ ဒ႑ာရီစာ" ဟူ၍ အမည္ေပးခဲ့သည္။
အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘဝက ေဒါင္းတံဆိပ္ျမန္မာဖတ္စာစာအုပ္မ်ားတြင္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။အီစြတ္ပံုျပင္ဟူ၍ မသိပါ။ ျမန္မာပံုျပင္မ်ားဟူ၍သာ မွတ္သားထားခဲ့ပါသည္။ ဖတ္စာတြင္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ေရးသားခဲ့ၾကသူမ်ားမွာ ဦးေရႊၾကဴးနွင့္ ဦးလင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ယုန္ႏွင့္လိပ္ (The Hare and the Tortise) ပံုျပင္ကို ပထမတန္းျမန္မာဖတ္စာတြင္ ေတြ႔ရသည္။ ပံုျပင္တြင္ သင္ခန္းစာကဗ်ာလကၤာေလးမ်ား ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားသည္မွာ ထူးျခားပါသည္။ "ယုန္ႏွင့္လိပ္ကို၊ ပံုျပဆို၊ ထိုထို မွတ္ၾကရန္" ဟူ၍ သင္ခန္းစာေပးပါသည္။

 

အီစြတ္ပံုျပင္တြင္-
"He has Won, although you can run so much faster. Slow and steady win the race!"
ဟူ၍ သင္ခန္းစာေပးခဲ့သည္။ ျမန္မာ ပထမတန္းဖတ္စာတြင္ "ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီး၊ ဝံပုေလြနွင့္ သိုးငယ္၊ ပုရြက္ဆိတ္ႏွင့္ ႏွံေကာင္"၊ ဒုတိယတန္းဖတ္စာတြင္ "ေရႊဥဥေသာ ငန္းပံုျပင္၊ စည္းလံုးညီညြတ္ျခင္းအေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး မသိတတ္ေသာ သမင္ပံုျပင္၊ အျမီးျပတ္ေသာ ေျမေခြး၊ ငန္းကိုတုေသာ က်ီးပံုျပင္၊ ျမစ္ေစာင့္နတ္နွင့္ သစ္ခုတ္သမား၊" တတိယတန္းဖတ္စာတြင္ "ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ၾကြက္ငယ္၊ ေနနတ္သားနွင့္ လနတ္သား တန္ခိုးျပိဳင္ျခင္း၊ ေျမေခြးႏွင့္ ငွက္က်ား" စသည့္ ပံုျပင္မ်ားပါဝင္သည္။ အီစြတ္ပံုျပင္ ဘာသာျပန္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
အီစြတ္ပံုျပင္တြင္ The Wind and the sun (ေလမင္းႏွင့္ ေနမင္း) The Fox who lost his tail (အျမီးျပတ္ေသာ ေျမေခြး) The Goose with the golden eggs(ေရႊဥဥေသာ ငန္း) The Lion and the mouse (ျခေသၤ့ႏွင့္ၾကြက္) စသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာဖတ္စာတြင္ အဘိုးအိုနွင့္သားသံုးေယာက္ ပံုုျပင္ကို ျမန္မာပံုျပင္ဟူ၍ပင္ ထင္ခဲ့သည္။ အဘိုးအိုက သားသံုးေယာက္ကိုေခၚ၍ ထင္းစည္းခ်ိဳးခိုင္းေသာ ပံုျပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထင္းကို အစည္းလိုက္ခ်ိဳးလွ်င္ မက်ိဳးနိုင္၊ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းခ်ိဳးလွ်င္ က်ိဳးနိုင္သည္။ ထိုနည္းတူ သားတို႔လည္း စည္းလံုးညီညြတ္လ်င္ ရန္သူက ေဘးမျပဳနိုင္၊ ေသြးကြဲလ်င္ ရန္မူနိုင္ေၾကာင္း ဆံုးမေသာ ပံုျပင္ေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာမင္းယုေဝႏွင့္ ေငြတာရီ ဘာသာျပန္ေသာ အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားတြင္ ထိုပံုျပင္ကို "သက္ၾကားအိုႏွင့္ သားမ်ား" ဟူ၍ ျပန္ဆိုပါသည္။
" But let me tell you this, your true heart and honest mind are worth far more to you than a hundred golden axes!"
မာက်ဴရီ နတ္သားက ရိုးေျဖာင့္ေသာ သစ္ခုတ္သမား၏ စိတ္ႏွလံုး၊ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ဓါတ္သည္ ေရႊပုဆိန္အလက္တစ္ရာထက္ သာလြန္တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း၊ သင္ခန္းစာေပးထားပါသည္။
့ျမန္မာဖတ္စာတြင္ သင္ခန္းစာဥပေဒသကို သံေပါက္ႏွစ္ပိုဒ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
"စိတ္ထားစင္ျဖဴ၊ ရိုးေျဖာင့္သူ
နတ္လူႏွစ္သက္သည္၊ တစ္ဦးဦးက
တစ္ေန႔က်၊ ေစာင္မခ်ီးျမွင့္မည္" ဟူ၍ သင္ခန္းစာေပးသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
အီစြတ္ပံုျပင္ အျမီးျပတ္ေသာ ေျမေခြး (The Fox Who lost his tail) ပံုျပင္တြင္ သူ႔လုိအျမီးျပတ္ေအာင္ ေျပာဆိုသည္ကို ေျမေခြးတို႔က-
" And my clever friend, I don't think you would want us to cut off our pretty tails if you hadn't got caught in trap, and lost your own."
သင့္အျမီးအျဖတ္မခံရလွ်င္ ကၽြန္ုပ္တို႔ရဲ႕ လွပတဲ့ အျမီးျဖတ္ပစ္ဖို႔ေျပာမွာ မဟုတ္" ဟူ၍ ေျပာဆိုကာ သင္ခန္းစာရေစပါသည္။

ျမန္မာဖတ္စာတြင္လည္း-
"အမ်ားေကာင္းေအာင္၊ လိုလားေယာင္၊
ဟန္ေဆာင္ေျပာတတ္သည္။
တိုက္တြန္းေျပာၾကား၊ သူ႔စကား၊
စဥ္းစားယံုရမည္" ဟူ၍ ဥပေဒသ သင္ခန္းစာလကၤာေရးဖြဲ႔ျပပါသည္။
အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားသည္ ဒ႑ာရီပံုျပင္မ်ားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔ေလာကတြင္ ဆင္ျခင္စရာ သင္ခန္းစာမ်ား ေပးစြမ္းနိုင္ပါသည္။ ျမန္မာ့လူငယ္ေလးမ်ားသည္ ပံုျပင္မ်ားကို နွစ္သက္ၾကပါသည္။ ပံုျပင္တိုင္းတြင္ သင္ခန္းစာေကာင္းကေလးမ်ား ပါစျမဲပင္ျဖစ္သည္။ အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားသည္ ဘဝသင္ခန္းစာ အေကာင္းဆံုး ေပးစြမ္းနိုင္ေသာ ပံုျပင္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
အီစြတ္ပံုျပင္မ်ားကို ယေန႔လူငယ္ေလးမ်ား ေလ့လာဖတ္ရွဳလ်က္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဘဝသင္ခန္းစာမ်ားကို ရယူနိုင္ပါေစဟူ၍ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ပါသတည္း။

ဦးသန္းထြတ္(ပါေမာကၡ-ျငိမ္း)
ပညာေရးတကၠသိုလ္
ျမန္မာဖတ္စာႏွင့္ အီစြတ္ပံုျပင္ စာအုပ္မွ-