ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေနအိမ္ေတြ ႀကီးသထက္ ႀကီးလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိသားစုဝင္ေတြ နည္းသထက္ နည္းသြားၾကတယ္။
စားဝတ္ေနထိုင္ေရးေတြ အဆင္ေျပသထက္ ေျပလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းသထက္ နည္းသြားခဲ့တယ္။
အတန္းပညာေတြ ျမင့္သထက္ ျမင့္လာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အသိဉာဏ္ေတြ နည္းသထက္ နည္းသြားၾကတယ္။
အသိပညာေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ဉာဏ္ေတြ နည္းသထက္ နည္းသြားၾကတယ္။
ပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္လာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ ပိုပိုမ်ားလာခဲ့တယ္။
ေဆးပညာေတြ တိုးတက္သထက္ တိုးတက္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးက ခၽြတ္ယြင္းသထက္ ခၽြတ္ယြင္းၾကတယ္။
သံုးျဖဳန္းမႈ မ်ားသထက္ မ်ားလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အၿပံဳးအရယ္ နည္းသထက္ နည္းသြားၾကတယ္။
ကားအျမန္ ေမာင္းၾကသလို ေဒါသအထြက္လည္း ျမန္ၾကတယ္။
အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ ေနာက္က်ၾကေပမယ့္ စာဖတ္ခ်ိန္ နည္းလာၾကတယ္။
အလာပသလာပေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္မႈ နည္းသထက္ နည္းသြားၾကတယ္။
ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တန္ဖိုးက်သထက္ က်ခဲ့တယ္။
အေျပာ မ်ားမ်ားေျပာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေစတနာပါတဲ့အလုပ္ နည္းနည္းပဲလုပ္ၾကတယ္။
ျမင့္သထက္ျမင့္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နိမ့္သထက္နိမ့္သြားတဲ့ EQေတြလည္းရွိတယ္။
ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးေတြ ပိုက်ယ္ျပန္႔သထက္ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ေဆာက္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ပိုက်ဥ္းေျမာင္းသထက္ က်ဥ္းေျမာင္းလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးျဖဳန္းသထက္ သံုးျဖဳန္းၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္တာေတြ နည္းသထက္ နည္းလာၾကတယ္။
လကမာၻေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားႏိုင္ၾကၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ေဘးအိမ္က အိမ္နီးခ်င္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မခင္မင္ၾကဘူး။
အာကာသတစ္ခြင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိမ္းပိုက္စိုးမိုးလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ကမာၻကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အဏုျမဴေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲက ဘက္လိုက္တဲ့အစဲြေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုတ္ဖယ္မပစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာအမ်ားႀကီး ေရးၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သင္ယူမႈေတြ နည္းသထက္ နည္းလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီမံခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ နည္းသထက္ နည္းလာၾကတယ္။
အလုပ္မ်ားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္မရွည္ခဲ့ၾကဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕လစာေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စာရိတၱေတြ နိမ့္သထက္နိမ့္ခဲ့ၾကတယ္။
ကြန္ျပဴတာေတြ ထြင္ၾကတယ္၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ဖမ္းဆုပ္ၾကတယ္၊ မိတၱဴေတြပြားမ်ားၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုဆက္ဆံမႈေတြ နည္းသထက္ နည္းလာခဲ့ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အေရအတြက္ေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္၊ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြ နည္းသထက္ နည္းလာၾကတယ္။
ဒီေခတ္ဟာ....
ရယ္ဒီမိတ္အစားအစာေတြ မ်ားလာၿပီး အစာမေၾကတဲ့ေခတ္
ႀကီးမားေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ရွိၿပီး နိမ့္က်ေသးသိမ္တဲ့ အက်င့္စရုိက္ရွိတဲ့ေခတ္
အနားယူစခန္းေတြ မ်ားလာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ နည္းလာတဲ့ေခတ္
အစားအစာမ်ဳိးစံုၿပီး အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ေခတ္
မိန္းမရွာတဲ့ေငြ၊ ေယာက္်ားရွာတဲ့ေငြနဲ႔ ဝင္ေငြႏွစ္ခုရွိၿပီး ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းမ်ားတဲ့ေခတ္
တိုက္ႀကီးတာႀကီးနဲ႔ ခမ္းညားထည္ဝါၾကၿပီး က်ဳိးပဲ့တဲ့ မိသားစုမ်ားတဲ့ေခတ္
ဒီလိုေခတ္ႀကီးမွာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြကို ထူးျခားတဲ့ရက္၊ ထူးျခားတဲ့ေနရာမွာမွလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိးမရွိဖို႔ သင့္ကို ကၽြန္ေတာ္အႀကံျပဳပါရေစ။ အေၾကာင္းက သင္အသက္ရွင္ေနတဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ေန႔ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ၊ အသိပညာကို လိုက္စားပါ။ သင့္အိမ္ေရွ႕ဝံရတာမွာထိုင္ၿပီး သဘာဝအလွကို ရူစားပါ။
မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးပါ။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အစားအစာကို စားသံုးပါ။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာဆီ ခရီးထြက္ပါ။
ဘဝဆိုတာ ရွင္သန္ဖို႔ခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ကြင္းဆက္ေလးျဖစ္ပါတယ္။
သိမ္းထားတဲ့ ဝိုင္ဖန္ခြက္လွလွေလးေတြကို ထုတ္လိုက္ပါ၊ ေရေမႊးေတြကို သိမ္းထားဖို႔ စိတ္မကူးပါနဲ႔။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္သံုးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ သံုးလိုက္ပါ။
"တစ္ေန႔ေန႔က်မွ" "တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်မွ"ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သင့္အဘိဓာန္ထဲကေန ျဖဳတ္ထုတ္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ "တစ္ေန႔ေန႔က်မွ" ေရးမယ္လို႔ သင့္စိတ္ကူးထားတဲ့စာကို အခုပဲ ေကာက္ေရးလိုက္ပါ။ အိမ္သားေတြကို သင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုက္ပါ။
သင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးႏိုင္မယ့္၊ အၿပံဳးအရယ္ေတြေပးႏိုင္မယ့္ ဘယ္အရာကိုမဆို လုပ္ဖို႔ မေႏွာင့္ေႏွးပါေစနဲ႔။
ေန႔ရက္တစ္ရက္၊ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္၊ တစ္စကၠန္႔တိုင္းဟာ ထူးျခားမႈရွိပါတယ္။ ဘယ္ေန႔၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္မိနစ္ဟာ သင့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္မယ္မွန္း မသိလို႔ပါပဲ....
Sun Yueh (ထိုင္ဝမ္သရုပ္ေဆာင္)
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
0 comments:
Post a Comment