ေစ့ထားေသာစိတ္တခါး..
ေႏြရာသိစာေမးပံဲြ ျပိးမွာက်ေနာ္တို ့ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ကိုေဖေဖအလုပ္ေျပာင္းဘို ့စာက်လာပါတယ္..။
ဒါေၾကာင္ ့က်ေနာ္တို ့မိသားစုသၾကၤန္ျပိးမွာေျပာင္းေရြ ့ခဲ ့ပါတယ္။က်ေနာ္တို ့မိသားစုမွာေေဖ၊ေမေမ ၊ကိုကို၊မမနဲ ့က်ေနာ္အပါ၀င္၅ဥိးရွိပါတယ္။ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ကရန္ကုန္-ျပည္လမ္းရဲအလယ္မွာရွိပါတယ္..။ လက္ပံတန္းမွသာရေ၀ၚဘူတာထိလမ္းခြဲလည္းရွိတယ္...။ပုသိမ္ထိတိုက္ရိုက္ေရာက္နိုင္ပါတယ္..။ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ဟာ..ရထားလမ္းလမ္းဆံုျမိဳ ့ျဖစ္လို ့စီးပြားေရးအေန နဲ ့စည္ကားတဲ ့ျမိဳ ့တစ္ျမိဳ ့လည္းျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို ့ဒိျမိဳ ့ေလးမွာေနသားမက်ေသးပါဘူး။ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြနဲ ့ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရဘို ့ေစာင့္ရင္းအခ်ိန္ၾကာအံုးမွာပါ။ က်ေနာ္တိုအိမ္ဟာ...ေရႊဘုန္းေရာင္လမ္းမေပၚမွာရွိပါတယ္...။ ေနရတဲ ့အိမ္ေတြကေတာ့ဗိုလ္တဲ လို ့ေခၚတဲ ့အိမ္ျမင့္ၾကိးေတြပါ။အိမ္ေရွ ့ကျဖတ္သြားျဖတ္လာနည္းလြန္းတျ ့လမ္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တေန ့ကုန္ေန ့တိုင္းျဖတ္တဲ ့သူ က.နည္းပါးပါတယ္မနက္ပိုင္းနဲ ့ညေနပိုင္းသာလူရွိတတ္ျပိးေန ့ခင္းပိုင္းမွာေတာ့.စာပို ့သမားတစ္ေယာက္နဲ ့သတင္းစာပို ့တဲ ့သူတစ္ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္.။
............................................
က်ေနာ္တို ့အိမ္ေနာက္ဘက္မွာေတာ့..ရဲ ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားရွည္ရွိပါတယ္..။အဲ ့ဒိရဲ ၀န္းထမ္းရိပ္သာ မွာေတာ့..၀န္ထမ္းေတြက ေရလာခ်ိန္တေန ့၂ ၾကိမ္လာပါတယ္ ။ေရဘံုဘိုင္ တခုကို ၁၀အိမ္တစ္ခုနန္ွုံး ျပဳလုပ္ထားတဲ ့ ့အတြက္ေၾကာင့္မွာတန္းစိခပ္ၾကရပါတယ္...။
ေရမေလာက္ငတဲ ့အတြက္ထဲ ေရလာခ်ိန္မွာအျမဲတန္းဆူညံ့လွ်က္ရွိပါတယ္။ကေလးပီပီက်ေနာ္တို ့ျခံေနာက္ဘက္ကေန .
.ရဲတန္လွ်ား၀င္းရဲ ့ေရမေလာက္မွု ကိုေတြ ့ရပါတယ္။က်ေနာ္တို ့အိမ္မွာေရဘံုဘိုင္ကအိမ္အတြင္းမွာအေပၚထပ္မွာ ပါ ရွိပါတယ္...။
က်ေနာ္တို ့မိသားစုအေနနဲျကည္ ့ရင္ ေရကအလံုအေလာက္ရတဲ ့အျပင္...ျခံထဲ မွာပါအပင္ေတြေလာင္းဘို ့ဘံုဘိုင္တခုလည္းအပိုပါေနေသးတယ္...။
က်ေနာ္နဲ ့ကိုကိုတိုင္ပင္ျပိးျခံေနာက္ဘက္မွာ၃ေပအက်ယ္တခါးတခုေဖာက္ျပိး ပိုေနတဲ ့ပန္းျခံထဲ ကဘံုဘိုင္မွာေရမရသူေတြလာခပ္ဖို ့ရဲ၀န္ထမ္းကလူေတြကိုေခၚခဲ ့ပါတယ္..။ သူတို ့အတြက္ေတာ့တကယ့္ကိုအဆင္ေျပသြားပါတယ္...။က်ေနာ္အတြက္လည္း လူေတြအမ်ားၾကိးေတြ ့ရျမင္ရလို ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္...။ျပိးေတာ့က်ေနာ္တို ့ေဖာက္ထားတဲ ့ တခါးေၾကာင့္အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းလိုျဖစ္ေနပါတယ္....။က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ ရဲ၀န္ထမ္းကလူေတြအတြက္က်ေနာ္အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းတဆင့္ သြားရင္ မိးရထားဘူတာ ၊ေစ်း၊ျမိဳ ့ထဲ နဲ ့အေတာ္ပဲနိးခဲ ့ပါတယ္။
စာပို ့သမားဟာ..အရင္လို မခက္ခဲေတာ့ပါဘူး၊ စာေတြပို ့ခ်င္ရင္...က်ေနာ္တို့အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းေလးလုပ္ထားလို ့က်ေနာ္တို ့ျခံထဲ ကတဆင့္၀င္သြားျပိးပို ေလ ့ရွိပါတယ္။
စာပို့သမားေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဒီရပ္ကြက္ကိုေျပာင္းလာျပီး ကတည္းကက်ေနာ္တို ့အတြက္ေတာ့ပထမဆံုးမိတ္ေဆြပါဘဲ။ျပိးေတာ့က်ေနာ္တို ့ေတြ အတြက္ ေန ့တိုင္းစာပါသည္ျဖစ္ေစမပါသည္ျဖစ္ေစေမ်ွာ္ရသူေပါ့။ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့...ရဲတန္းလ်ားအတြက္စာေတြေ၀ရင္..က်ေနာ္တို ့က..အိမ္မွာပ်င္းသူမ်ားပိပိစာပို ့သမားနျ ့လိုက္တတ္ျပိးပို ့လိုပါပဲ။ .
ေန ့တိုင္းစာပို့သမားဟာစက္ဘီးေလးနင္းျပီး တက္ၾကႊစြာနဲ့ စာေတြပို့ေပးပါတယ္။
တေနကုန္ပို့ျပီးလို ့ေနာက္ဆံုးမွရဲ၀န္ထမ္းရိပ္သာထဲ ကစာေတြပို ့ပါတယ္။ဘာလို ့လဲဆို ေတာ့ စာပို ့သမားနျ ့က်ေနာ္တို ့ကမိတ္ေဆြျဖစ္ေနပါျပိ..။စာပို ့သမားရဲ၀န္ထမ္းရိပ္သာအတြက္စာပါရင္က်ေနာ္လိုက္ရမယ္ေလ.
စာပို ့သမားက.အိမ္ေရွ ့ကစက္ဘီးဘီလ္းတီးေခၚျပိးက်ေနာ္နဲ ့အတူရဲ ၀န္ထမ္းရိပ္သာထဲ စာပို ့ၾကပါတယ္။
တေန ့ေတာ့အိမ္နံပါတ္ (၃၈) ေရွ့ကေန စာပို့သမားနဲ ့က်ေနာ္တို ့ျဖတ္သြားေတာ့ တံခါးမၾကီးပြင့္လာျပီး
အိမ္ထဲက အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။
ျပီးေတာ့ စာပို့သမားေလးကို
“အေမ့စာ မပါဘူးလားဟင္…” လို့ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ့ လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။
စာပို့သမားေလးကလဲ ဒီနားတ၀ိုက္ကရွိတဲ့အိမ္ေတြကို ေပးပို့တဲ့စာေတြကို အခုေလးတင္ေ၀ျပီးခဲ့ျပီမို့ အလုပ္သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္ဖို့ျပင္ဆင္ေနတာဆိုေတာ့ ဒီေန့အတြက္ အဘြားအိုရဲ့စာမပါတာ ေသခ်ာေနတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ့ ေမးလာတဲ့ အဘြားအိုကို ဂရုဏာသက္မိျပီး အဘြားအိုစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေနာက္ေန့မွာပို့ရမယ့္ စာထုပ္ထဲကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ရွာၾကည့္လိုက္တယ္။ စာမရွိပါဘူး။
ဒါန့ဲ စာပို့သမားေလးက ၾကင္နာစြာျပံဳးျပျပီး
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး..အေမ။ ဒီေန့ေတာ့ အေမ့ရဲ့စာ မပါေသးပါဘူး။” လို့ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဘြားအိုက အလြန္စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားတဲ့ပံုစံျဖစ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ တုန္ယင္ေနတဲ့အသံနဲ့
“ဒီလ.အေမ့ေမြးေန့ပါ။
ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့သားက အေမ့ရဲ့ေမြးလ ေရာက္တိုင္း လက္ေဆာင္ပို့ေပးေနက်။
ဒီတလေတာ့့လက္ေဆာင္ နဲ ့အတူအေမ ့ေမြးေန ့အတြက္ေရာက္ရမွာ၊
ဘာျဖစ္လို့မ်ား မပါပါလိမ့္ ”
လို့ေျပာျပီး မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္မ်ားပါစီးက်လာပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္အံၾသမိပါတယ္.....စာပို ့သမားနဲ ့က်ေနာ္လိုက္တဲ ့ေန ကစျပိးအိမ္နံပါတ္(၃၈)ေရွ ့ေရာက္တိုင္းအဘြားအိုဟာေနတိုင္းစာပါလားေမးေနတာ...တလနီးပါးရွိပါေတာ့မယ္။
သနားတတ္တဲ့က်ေနာ္နဲ ့စာပို့သမားေလးက အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားျပီးေတာ့ အဘြားအိုကို
“အေမရယ္…ဒီေန ့မပါလဲ ေနာက္ေန့ပါမွေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ တို ့အေမ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာလာပို့ေပးပါမယ္ေနာ္။” လို့ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။
အဘြားအိုကလည္း
“ေအးပါကြယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။” လို့ေျပာျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္။
စာပို့သမားေလးနဲ ့က်ေနာ္ အျပန္လမ္းမွာ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ့ အဘြားအိုရဲ့အေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိေတာ့တယ္။
.........................................
ေနာက္တေန့မွာ စာပို့သမားေလးက သူပို့ရမယ့္စာအထုပ္ေတြထဲက အိမ္နံပါတ္ (၃၈)ကို လိုက္ရွာတယ္။
မပါျပန္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အိမ္ေရွေရာက္ေတာ့လည္းထံုးစံအတိုင္းအိမ္နံပါတ္(၃၈)အတြက္စာပါမလာ ေၾကာင္းစိတ္မေကာင္းစြာေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ့ အဘြားအိုကို ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ရမလဲလို့ စဥ္းစားလိုက္တယ္။
ေနာက္တေန ့မွာေတာ့ရုတ္တရက္က်ေနာ္အၾကံတစ္ခုရလာတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဖအခန္းထဲကစာအိပ္တခုကိုယူျပိးစာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ျပိးေတာ့ေမေမ ဆိမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါအသစ္တထည္ေတာင္းျပိးပါဆယ္ထုပ္လိုက္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့စာအိပ္ထဲ ကစာေပၚမွာ “ေမြးေန့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေမေမ။ ေမ ေမ ့သားျကီး” လို ့ က်ေနာ္ေရးလိုက္တယ္။
အဲဒီေနာက္ စာပို ့သမားလာခ်ိန္မွာ သြက္လက္တက္ၾကြစြာနဲ့ပဲ က်ေနာ္နဲ ့စာပိုသမားေလး စာပို ့ဖို့ ထြက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နံပါတ္ (၃၈) ေရွ့ေရာက္ေတာ့ တခါးကိုေခါက္လိုက္ျပီး ပါးစပ္ကေနလည္း
“အေမ ေရ စာပါတယ္ခင္ဗ် ၊ ဒိေနေတာ့စာပါလာျပီအေမ ေရ....” လို့ေအာ္ေျပာေနတယ္။က်ေနာ္လည္းညာလုပ္ထားေပမဲ ့ အေမေပ်ာ္ေအာင္
``အဘြားေရ......အဘြားသားစာပါတယ္ဗ်´´လို ့သံျပိဳင္ေအာ္လိုက္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့အတန္ၾကာေအာင္ ေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ အိမ္ထဲက ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်
ထြက္မလာပဲ တိတ္ဆိတ္လို့ ေနပါတယ္။
ဒါနဲ့ပဲစာပို ့သမားက စာကို စာထည့္တဲ့ပံုးထဲထည့္ျပီး ပါဆယ္ထုပ္ေလးကိုေတာ့
တံခါးရြက္ၾကားမွာ ခ်ိတ္ေနတုန္း ေဘးအိမ္က အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး၊
က်ေနာ္တို ့ကိုို
“ေမာင္ရင္တို ့…ဒီအိမ္က အဘြားမေန ့ကေဆးရံုမွာဆံုးျပီကြယ့္။´´
လုိ့လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ေၾကာင္အမ္းအမ္းေလး ျဖစ္သြားျပီးမွ
“ အန္တီ။ မေန့ကေလးတင္ ဒီအိမ္ကအဘြားအိုတစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့ကို သူ့စာမပါဘူးလား လို့ေမးခဲ့ေသးပါတယ္။
''ဟုတ္တယ္ေလ...အန္တီရဲ ့ဒိအိမ္ကအဖြားပါလို ့''....လို ့က်ေနာ္လည္းျပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးၾကီးက
“မေန ့ကတုန္းက အဲဒီအိမ္မွာ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ေနခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။
ညက ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ သူ့ရဲ့သား မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး ဆံုးသြားရွာတယ္။
အဲဒီသတင္းကို ၾကားၾကားခ်င္းမွာပဲ အဘြားအိုဟာ ရင္ကြဲနာက်ျပီး ညကေဆးရံုအပို ့မွာဆံုးသြားရွာေလရဲ့” လို့ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္နဲ ့စာပို့သမားေလးဟာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္း၊ အံ့ၾသျခင္း တို့ကို တျပိဳင္နက္တည္း ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္ေနာင္တရမိတယ္..။အခ်ိန္နဲ ့အမွ်အဘြားအိုတစ္ေယာက္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္မလုပ္ေပးမိတဲ ့..အတြက္ပါ။
က်ေနာ့ဘ၀မွာအေဖကငယ္စဥ္ကတည္းက
တသတ္မွတ္တည္းေပ်ာ္ရႊင္ေစနိုင္ ေသာစိတ္ကိုေမြးျမဴထိမ္းသိမ္းထားပါလို ့
မၾကာခဏဆံုးမေလ ့ရွိပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ကူညိရတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွု
ေရာင့္ရဲျခင္းရဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွု
ေလာ ကဓံတရားကို ခံနိုင္ျခင္းရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွ ု
စတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွုသံုးမ်ိဳးထဲ ကမွ..သူတစ္ပါးကို ကူညိျခင္းဟာ ေလာကမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုးမွန္းသိေနပါရဲ ့နဲ ့
အဖြားအိုေပ်ာ္ရႊင္သြားေအာင္က်ေနာ္အၾကံဥာဏ္ခ်က္ျခင္းမရခဲတာကို ေစ့ထားေသာက်ေနာ့္စိတ္တခါးကိုပဲ က်ေနာ့္အျပစ္တင္ေနမိပါေတာ့တယ္။
သူူငယ္ခ်င္းအားလံုး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းေ၀းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ။
ေႏြရာသိစာေမးပံဲြ ျပိးမွာက်ေနာ္တို ့ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ကိုေဖေဖအလုပ္ေျပာင္းဘို ့စာက်လာပါတယ္..။
ဒါေၾကာင္ ့က်ေနာ္တို ့မိသားစုသၾကၤန္ျပိးမွာေျပာင္းေရြ ့ခဲ ့ပါတယ္။က်ေနာ္တို ့မိသားစုမွာေေဖ၊ေမေမ ၊ကိုကို၊မမနဲ ့က်ေနာ္အပါ၀င္၅ဥိးရွိပါတယ္။ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ကရန္ကုန္-ျပည္လမ္းရဲအလယ္မွာရွိပါတယ္..။ လက္ပံတန္းမွသာရေ၀ၚဘူတာထိလမ္းခြဲလည္းရွိတယ္...။ပုသိမ္ထိတိုက္ရိုက္ေရာက္နိုင္ပါတယ္..။ လက္ပံတန္းျမိဳ ့ဟာ..ရထားလမ္းလမ္းဆံုျမိဳ ့ျဖစ္လို ့စီးပြားေရးအေန နဲ ့စည္ကားတဲ ့ျမိဳ ့တစ္ျမိဳ ့လည္းျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို ့ဒိျမိဳ ့ေလးမွာေနသားမက်ေသးပါဘူး။ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြနဲ ့ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရဘို ့ေစာင့္ရင္းအခ်ိန္ၾကာအံုးမွာပါ။ က်ေနာ္တိုအိမ္ဟာ...ေရႊဘုန္းေရာင္လမ္းမေပၚမွာရွိပါတယ္...။ ေနရတဲ ့အိမ္ေတြကေတာ့ဗိုလ္တဲ လို ့ေခၚတဲ ့အိမ္ျမင့္ၾကိးေတြပါ။အိမ္ေရွ ့ကျဖတ္သြားျဖတ္လာနည္းလြန္းတျ ့လမ္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တေန ့ကုန္ေန ့တိုင္းျဖတ္တဲ ့သူ က.နည္းပါးပါတယ္မနက္ပိုင္းနဲ ့ညေနပိုင္းသာလူရွိတတ္ျပိးေန ့ခင္းပိုင္းမွာေတာ့.စာပို ့သမားတစ္ေယာက္နဲ ့သတင္းစာပို ့တဲ ့သူတစ္ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္.။
............................................
က်ေနာ္တို ့အိမ္ေနာက္ဘက္မွာေတာ့..ရဲ ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားရွည္ရွိပါတယ္..။အဲ ့ဒိရဲ ၀န္းထမ္းရိပ္သာ မွာေတာ့..၀န္ထမ္းေတြက ေရလာခ်ိန္တေန ့၂ ၾကိမ္လာပါတယ္ ။ေရဘံုဘိုင္ တခုကို ၁၀အိမ္တစ္ခုနန္ွုံး ျပဳလုပ္ထားတဲ ့ ့အတြက္ေၾကာင့္မွာတန္းစိခပ္ၾကရပါတယ္...။
ေရမေလာက္ငတဲ ့အတြက္ထဲ ေရလာခ်ိန္မွာအျမဲတန္းဆူညံ့လွ်က္ရွိပါတယ္။ကေလးပီပီက်ေနာ္တို ့ျခံေနာက္ဘက္ကေန .
.ရဲတန္လွ်ား၀င္းရဲ ့ေရမေလာက္မွု ကိုေတြ ့ရပါတယ္။က်ေနာ္တို ့အိမ္မွာေရဘံုဘိုင္ကအိမ္အတြင္းမွာအေပၚထပ္မွာ ပါ ရွိပါတယ္...။
က်ေနာ္တို ့မိသားစုအေနနဲျကည္ ့ရင္ ေရကအလံုအေလာက္ရတဲ ့အျပင္...ျခံထဲ မွာပါအပင္ေတြေလာင္းဘို ့ဘံုဘိုင္တခုလည္းအပိုပါေနေသးတယ္...။
က်ေနာ္နဲ ့ကိုကိုတိုင္ပင္ျပိးျခံေနာက္ဘက္မွာ၃ေပအက်ယ္တခါးတခုေဖာက္ျပိး ပိုေနတဲ ့ပန္းျခံထဲ ကဘံုဘိုင္မွာေရမရသူေတြလာခပ္ဖို ့ရဲ၀န္ထမ္းကလူေတြကိုေခၚခဲ ့ပါတယ္..။ သူတို ့အတြက္ေတာ့တကယ့္ကိုအဆင္ေျပသြားပါတယ္...။က်ေနာ္အတြက္လည္း လူေတြအမ်ားၾကိးေတြ ့ရျမင္ရလို ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္...။ျပိးေတာ့က်ေနာ္တို ့ေဖာက္ထားတဲ ့ တခါးေၾကာင့္အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းလိုျဖစ္ေနပါတယ္....။က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ ရဲ၀န္ထမ္းကလူေတြအတြက္က်ေနာ္အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းတဆင့္ သြားရင္ မိးရထားဘူတာ ၊ေစ်း၊ျမိဳ ့ထဲ နဲ ့အေတာ္ပဲနိးခဲ ့ပါတယ္။
စာပို ့သမားဟာ..အရင္လို မခက္ခဲေတာ့ပါဘူး၊ စာေတြပို ့ခ်င္ရင္...က်ေနာ္တို့အိမ္ေဘးကျဖတ္လမ္းေလးလုပ္ထားလို ့က်ေနာ္တို ့ျခံထဲ ကတဆင့္၀င္သြားျပိးပို ေလ ့ရွိပါတယ္။
စာပို့သမားေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဒီရပ္ကြက္ကိုေျပာင္းလာျပီး ကတည္းကက်ေနာ္တို ့အတြက္ေတာ့ပထမဆံုးမိတ္ေဆြပါဘဲ။ျပိးေတာ့က်ေနာ္တို ့ေတြ အတြက္ ေန ့တိုင္းစာပါသည္ျဖစ္ေစမပါသည္ျဖစ္ေစေမ်ွာ္ရသူေပါ့။ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့...ရဲတန္းလ်ားအတြက္စာေတြေ၀ရင္..က်ေနာ္တို ့က..အိမ္မွာပ်င္းသူမ်ားပိပိစာပို ့သမားနျ ့လိုက္တတ္ျပိးပို ့လိုပါပဲ။ .
ေန ့တိုင္းစာပို့သမားဟာစက္ဘီးေလးနင္းျပီး တက္ၾကႊစြာနဲ့ စာေတြပို့ေပးပါတယ္။
တေနကုန္ပို့ျပီးလို ့ေနာက္ဆံုးမွရဲ၀န္ထမ္းရိပ္သာထဲ ကစာေတြပို ့ပါတယ္။ဘာလို ့လဲဆို ေတာ့ စာပို ့သမားနျ ့က်ေနာ္တို ့ကမိတ္ေဆြျဖစ္ေနပါျပိ..။စာပို ့သမားရဲ၀န္ထမ္းရိပ္သာအတြက္စာပါရင္က်ေနာ္လိုက္ရမယ္ေလ.
စာပို ့သမားက.အိမ္ေရွ ့ကစက္ဘီးဘီလ္းတီးေခၚျပိးက်ေနာ္နဲ ့အတူရဲ ၀န္ထမ္းရိပ္သာထဲ စာပို ့ၾကပါတယ္။
တေန ့ေတာ့အိမ္နံပါတ္ (၃၈) ေရွ့ကေန စာပို့သမားနဲ ့က်ေနာ္တို ့ျဖတ္သြားေတာ့ တံခါးမၾကီးပြင့္လာျပီး
အိမ္ထဲက အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။
ျပီးေတာ့ စာပို့သမားေလးကို
“အေမ့စာ မပါဘူးလားဟင္…” လို့ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ့ လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။
စာပို့သမားေလးကလဲ ဒီနားတ၀ိုက္ကရွိတဲ့အိမ္ေတြကို ေပးပို့တဲ့စာေတြကို အခုေလးတင္ေ၀ျပီးခဲ့ျပီမို့ အလုပ္သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္ဖို့ျပင္ဆင္ေနတာဆိုေတာ့ ဒီေန့အတြက္ အဘြားအိုရဲ့စာမပါတာ ေသခ်ာေနတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ့ ေမးလာတဲ့ အဘြားအိုကို ဂရုဏာသက္မိျပီး အဘြားအိုစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေနာက္ေန့မွာပို့ရမယ့္ စာထုပ္ထဲကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ရွာၾကည့္လိုက္တယ္။ စာမရွိပါဘူး။
ဒါန့ဲ စာပို့သမားေလးက ၾကင္နာစြာျပံဳးျပျပီး
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး..အေမ။ ဒီေန့ေတာ့ အေမ့ရဲ့စာ မပါေသးပါဘူး။” လို့ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဘြားအိုက အလြန္စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားတဲ့ပံုစံျဖစ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ တုန္ယင္ေနတဲ့အသံနဲ့
“ဒီလ.အေမ့ေမြးေန့ပါ။
ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့သားက အေမ့ရဲ့ေမြးလ ေရာက္တိုင္း လက္ေဆာင္ပို့ေပးေနက်။
ဒီတလေတာ့့လက္ေဆာင္ နဲ ့အတူအေမ ့ေမြးေန ့အတြက္ေရာက္ရမွာ၊
ဘာျဖစ္လို့မ်ား မပါပါလိမ့္ ”
လို့ေျပာျပီး မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္မ်ားပါစီးက်လာပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္အံၾသမိပါတယ္.....စာပို ့သမားနဲ ့က်ေနာ္လိုက္တဲ ့ေန ကစျပိးအိမ္နံပါတ္(၃၈)ေရွ ့ေရာက္တိုင္းအဘြားအိုဟာေနတိုင္းစာပါလားေမးေနတာ...တလနီးပါးရွိပါေတာ့မယ္။
သနားတတ္တဲ့က်ေနာ္နဲ ့စာပို့သမားေလးက အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားျပီးေတာ့ အဘြားအိုကို
“အေမရယ္…ဒီေန ့မပါလဲ ေနာက္ေန့ပါမွေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ တို ့အေမ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာလာပို့ေပးပါမယ္ေနာ္။” လို့ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။
အဘြားအိုကလည္း
“ေအးပါကြယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။” လို့ေျပာျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္။
စာပို့သမားေလးနဲ ့က်ေနာ္ အျပန္လမ္းမွာ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ့ အဘြားအိုရဲ့အေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိေတာ့တယ္။
.........................................
ေနာက္တေန့မွာ စာပို့သမားေလးက သူပို့ရမယ့္စာအထုပ္ေတြထဲက အိမ္နံပါတ္ (၃၈)ကို လိုက္ရွာတယ္။
မပါျပန္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အိမ္ေရွေရာက္ေတာ့လည္းထံုးစံအတိုင္းအိမ္နံပါတ္(၃၈)အတြက္စာပါမလာ ေၾကာင္းစိတ္မေကာင္းစြာေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ့ အဘြားအိုကို ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ရမလဲလို့ စဥ္းစားလိုက္တယ္။
ေနာက္တေန ့မွာေတာ့ရုတ္တရက္က်ေနာ္အၾကံတစ္ခုရလာတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဖအခန္းထဲကစာအိပ္တခုကိုယူျပိးစာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ျပိးေတာ့ေမေမ ဆိမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါအသစ္တထည္ေတာင္းျပိးပါဆယ္ထုပ္လိုက္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့စာအိပ္ထဲ ကစာေပၚမွာ “ေမြးေန့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေမေမ။ ေမ ေမ ့သားျကီး” လို ့ က်ေနာ္ေရးလိုက္တယ္။
အဲဒီေနာက္ စာပို ့သမားလာခ်ိန္မွာ သြက္လက္တက္ၾကြစြာနဲ့ပဲ က်ေနာ္နဲ ့စာပိုသမားေလး စာပို ့ဖို့ ထြက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နံပါတ္ (၃၈) ေရွ့ေရာက္ေတာ့ တခါးကိုေခါက္လိုက္ျပီး ပါးစပ္ကေနလည္း
“အေမ ေရ စာပါတယ္ခင္ဗ် ၊ ဒိေနေတာ့စာပါလာျပီအေမ ေရ....” လို့ေအာ္ေျပာေနတယ္။က်ေနာ္လည္းညာလုပ္ထားေပမဲ ့ အေမေပ်ာ္ေအာင္
``အဘြားေရ......အဘြားသားစာပါတယ္ဗ်´´လို ့သံျပိဳင္ေအာ္လိုက္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့အတန္ၾကာေအာင္ ေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ အိမ္ထဲက ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်
ထြက္မလာပဲ တိတ္ဆိတ္လို့ ေနပါတယ္။
ဒါနဲ့ပဲစာပို ့သမားက စာကို စာထည့္တဲ့ပံုးထဲထည့္ျပီး ပါဆယ္ထုပ္ေလးကိုေတာ့
တံခါးရြက္ၾကားမွာ ခ်ိတ္ေနတုန္း ေဘးအိမ္က အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး၊
က်ေနာ္တို ့ကိုို
“ေမာင္ရင္တို ့…ဒီအိမ္က အဘြားမေန ့ကေဆးရံုမွာဆံုးျပီကြယ့္။´´
လုိ့လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ေၾကာင္အမ္းအမ္းေလး ျဖစ္သြားျပီးမွ
“ အန္တီ။ မေန့ကေလးတင္ ဒီအိမ္ကအဘြားအိုတစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့ကို သူ့စာမပါဘူးလား လို့ေမးခဲ့ေသးပါတယ္။
''ဟုတ္တယ္ေလ...အန္တီရဲ ့ဒိအိမ္ကအဖြားပါလို ့''....လို ့က်ေနာ္လည္းျပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးၾကီးက
“မေန ့ကတုန္းက အဲဒီအိမ္မွာ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ေနခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။
ညက ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ သူ့ရဲ့သား မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး ဆံုးသြားရွာတယ္။
အဲဒီသတင္းကို ၾကားၾကားခ်င္းမွာပဲ အဘြားအိုဟာ ရင္ကြဲနာက်ျပီး ညကေဆးရံုအပို ့မွာဆံုးသြားရွာေလရဲ့” လို့ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္နဲ ့စာပို့သမားေလးဟာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္း၊ အံ့ၾသျခင္း တို့ကို တျပိဳင္နက္တည္း ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္ေနာင္တရမိတယ္..။အခ်ိန္နဲ ့အမွ်အဘြားအိုတစ္ေယာက္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္မလုပ္ေပးမိတဲ ့..အတြက္ပါ။
က်ေနာ့ဘ၀မွာအေဖကငယ္စဥ္ကတည္းက
တသတ္မွတ္တည္းေပ်ာ္ရႊင္ေစနိုင္ ေသာစိတ္ကိုေမြးျမဴထိမ္းသိမ္းထားပါလို ့
မၾကာခဏဆံုးမေလ ့ရွိပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ကူညိရတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွု
ေရာင့္ရဲျခင္းရဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွု
ေလာ ကဓံတရားကို ခံနိုင္ျခင္းရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွ ု
စတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မွုသံုးမ်ိဳးထဲ ကမွ..သူတစ္ပါးကို ကူညိျခင္းဟာ ေလာကမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုးမွန္းသိေနပါရဲ ့နဲ ့
အဖြားအိုေပ်ာ္ရႊင္သြားေအာင္က်ေနာ္အၾကံဥာဏ္ခ်က္ျခင္းမရခဲတာကို ေစ့ထားေသာက်ေနာ့္စိတ္တခါးကိုပဲ က်ေနာ့္အျပစ္တင္ေနမိပါေတာ့တယ္။
သူူငယ္ခ်င္းအားလံုး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းေ၀းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ။
0 comments:
Post a Comment